Dojechaliśmy tam samochodem, ale nie czarujmy się, bez nawigacji ani rusz. Po pewnym czasie zaczęliśmy się martwić, czy przypadkiem nie zabłądziliśmy. Na stronie parku jest taka instrukcja dojazdu:
„Wybierz drogę I/16 Jičín – Mladá Boleslav, przy sklepie z używanymi samochodami Starsy (ok. 1 km za Jičínem, po drodze z Mladej Boleslav, ok. 1 km od Ohaveča) należy skręcić. Jadąc z Jičína w prawo, jadąc z Mladej Boleslav w lewo. Przejedziemy przez miejscowości Holín i Prachov. Po około kilometrze dojedziemy do pomnika Lepařa, następnie skręcimy w lewo i kontynuujemy jazdę około 500 m aż do parkingu przy Chacie Turystycznej.”
Więc sami rozumiecie …
W razie czego tu są koordynaty GPS: 50.4685956N, 15.2850403E (https://goo.gl/maps/2ypvtSYZ34Q2).
Błądząc wśród lasów, jak nas nawigacja Google prowadziła, dotarliśmy w końcu do parkingu przy Chacie Turystycznej (Turistická chata). Był to poniedziałkowy poranek, ale mimo to parking powoli się zapełniał. Starszy pan, który zarządzał parkingiem pokierował nas na dostępne miejsce i wydał kwit parkingowy. Preferowana jest płatność gotówką, chociaż można również zapłacić kartą. Opłata za osobówkę to 100 CZK (ok. 18 zł). Przy parkingu znajdziecie stref gastro jak i sklep z pamiątkami.
Aby wkroczyć do parku musicie przejść przez bramę, przy której znajduje się kasa. Próbowałem kupić bilety mówiąc po angielski, ale pani w kasie szybko przywołała mnie do porządku i kazała mówić po polsku. Wejściówka dla dorosłego to również 100 CZK (ok. 18 zł). Wszystkie inne opcje możecie sprawdzić na stronie parku. https://prachovskeskaly.cz/en/. Niestety nie dostaliśmy żadnej mapki, więc trzeba się posiłkować zdjęciem tablicy informacyjnej lub ściągą z internetu. Do wyboru mamy trzy szlaki, z czego jeden z nich (czerwony) to taka droga z punktu A (Turistická chata) do punktu B (Prachov). Dwa pozostałe są przeznaczone do wędrówek między punktami widokowymi. Szlak żółty to ok. 1,5km i godzina chodzenia, a zielony to ok. 3,5km na prawie trzy godzinny spacer. Do odwiedzenia jest 10 punktów widokowych. My wybraliśmy oczywiście ten dłuższy szlak, żeby odwiedzić jak najwięcej zakamarków. Co tu dużo gadać, warto było. Zdjęcia mówią same za siebie.
